Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
forslu — sif. Fors edən; lovğa, təkəbbürlü, təşəxxüslü. Forslu qadın. – Fərəc bəy də atası kimi forslu, təşəxxüslü, paxıl, dargöz bir adam imiş. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kəckülah — f. 1) papağını yan qoyan; 2) m. dəblə geyinməyi xoşlayan; 3) m. təşəxxüs göstərən, lovğalıq edən; təşəxxüslü, lovğa … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mütəşəxxis — ə. 1) görkəmli, gözəçarpan; 2) təşəxxüs satan; təşəxxüslü; 3) müəyyən simptomlarına görə təyin edilən (xəstəlik haqqında) … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
təşəxxüsfüruş — ə. və f. təşəxxüs satan, özünü təşəxxüslü göstərən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ağırtaxtalı — sif. dan. Təşəxxüslü, ağır, azdanışan, özünü ciddi göstərməyə çalışan. Mehdiqulu ağırtaxtalı bir oğlandı, hələmhələm canına isti keçməzdi. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağız — 1. is. 1. İnsan və heyvanların üzlərinin alt tərəfində, alt və üst çənələri arasında yerləşən, yeyib içməyə və səs çıxarmağa məxsus üzv. Ağzını yaxalamaq. Ağzı ilə nəfəs almaq. Ağzı acı dadmaq. Dişsiz ağız. Ağız boşluğu. Ağız suyu – insan və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dargöz(lü) — sif. Paxıl, gözü götürməyən. O göstərir ki, həyatda yaxşı adamlar olduğu kimi, dargöz adamlar da çoxdur. S. S. A.. Hacı Sultanın dükan qonşuları bir taqım paxıl, dargöz adamlardı. S. H.. Fərəc bəy də atası kimi forslu, təşəxxüslü, paxıl, dargöz… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dikbaş — sif. və is. Çox təşəxxüslü, həddindən artıq iddialı, tərs (adam). Dikbaş oğlan. – Qədirin də Poladdan ona görə xoşu gəlmirdi ki, Polad dikbaşdır. . Ə. Vəl.. // Məğrur, söz götürməyən, itaət etməyən, boyun əyməyən. . . Dikbaş Azərbaycan illər… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fasonlu — sif. 1. Müəyyən fason (ülgü, biçim, model) üzrə hazırlanmış, tikilmiş, düzəldilmiş. Fasonlu saç. Fasonlu tufli. 2. məc. Ədabaz, təşəxxüslü, ədalı, bəzəkli düzəkli, şıq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hikkəli — sif. Hikkəsi olan, lovğa, iddialı, özündən bədgüman, təşəxxüslü, tərs. Hikkəli qız. – <Qasım:> Mən fikirləşdim ki, sən çox hikkəlisən, sözündən dönən deyilsən. S. Vəliyev. Ağıl qızıxanda – dəvə hikkəli; Köpəndə demirəm o nəyə bənzər. . M.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
